الف سین

روزی که مصطفی به خواستگاریش آمد، مامان به او گفت «شما می دانید این دختر که می خواهید با او ازدواج کنید چطور دختری است؟ این، صبح ها که از خواب بلند می شود هنوز رفته که صورتش را بشوید و مسواک بزند کسانی تختش را مرتب کرده اند، لیوان شیرش را جلو در اتاقش آورده اند و قهوه آماده کرده اند. شما نمیتوانید با مثل این دختر زندگی کنید، نمیتوانید برایش مستخدم بیاورید این طور که در خانه اش هست.»
مصطفی خیلی آرام این ها را گوش داد و گفت : «من نمی توانم برایش مستخدم بیاورم، اما قول می دهم تا زنده ام، وقتی بیدار شد تختش را مرتب کنم و لیوان شیر و قهوه را روی سینی بیاورم دم تخت.»
و تا شهید شد این طور بود. حتی وقت هایی که در خانه نبودیم در اهواز در جبهه، اصرار می کرد خودش تخت را مرتب کند، می رفت شیر می آورد. خودش قهوه نمی خورد، ولی می دانست ما لبنانی ها عادت داریم، درست می کرد. میگفتم « خب برای چی مصطفی؟ » می گفت «من قول داده ام به مادرتان تا زنده هستم این کار را برای شما انجام بدهم.»
برشی از کتاب : نیمه پنهان ماه ، شهید مصطفی چمران به روایت همسر شهید صفحه 29