جاده زندگی

رانندگان زحمت کشی که به اقتضای شغل شان ، پیوسته در حال سفر و پشت سر گذاشتن شهرها و جاده ها هستند ، وقتی در یک جاده صاف بدون دست انداز و مستقیم قرار می گیرند ، از آنجا که احتمال خواب آلودگی و سنگین شدن پلک ها در چنین مسیرهایی بیشتر است ، تدابیری می اندیشند تا دچار خسران و ضرر برخاسته از خواب آلودگی نشوند:

مقداری تنقلات و آجیل سالم کنار دستشان گذاشته و نوش جان می کنند.

از فردی خوش صحبت ، خواهش می کنند تا آنان را به حرف گیرد.

از نوارها و سی دی های مناسب ، استفاده می کنند و ...

در جاده زندگی نیز آنگاه که انسان در نعمت های بی کران الهی غرق میشود ، برای جلوگیری از مستی و خواب آلودگی غفلت آور که انسان را به اعماق دره غفلت می اندازد ، باید چاره ای اندیشید :

مطالعه تاریخ و عبرت از سرگذشت پیشینیان.

انتخاب دوستان و هم نشینان خوب که عیوب و اشتباهات مان را یادآوری کنند.

شرکت در مجامع و جلساتی که برنامه ذکر ، موعظه و پند دارند.

سرکشی به بیمارستان ها و یادآوری نعمت هایی که از آن بهره مندیم.

زیارت اهل قبور و شرکت در مجالس تشییع و تعزیه.

انتخاب همسری که مشوق انسان به خوبی ها و حرکت به سوی ارزش ها باشد.

تشرف به حرم های مطهر ائمه معصومین علیهم السلام

قراردادن تابلوهای هشدار دهنده در چشم اندازهای پرکاربرد؛ مانند: نصب تابلوهایی حاوی اسماء الهی یا نام مقدس اهل بیت علیهم السلام در اتاق خصوصی ، نوشتن نام خدا در آغاز هر نوشته ، نامه یا دفتر درسی ، قرار دادن تصاویر و نوشته های مناسب بر روی صفحه زمینه گوشی همراه ، رایانه و غیره.

برشی از کتاب : عمرتون چند؟! ، نوشته سید مصطفی هاشمی محجوب ، صفحه 44