خدایا ، از تو پوزش میخواهم اگر در حضورمن بر مظلومی ستم رفته و من او را یاری نکرده ام، و در حق من احسانی صورت گرفته و سپاسگذار آن نبوده ام، و خطاکاری از من پوزش خواسته و من آن را نپذیرفته ام، و نیازمندی از من چیزی طلب کرده و من به او نبخشیده ام، و مومنی بر گردن من حقی داشته و من آن را به جا نیاورده ام، و عیب مومنی برمن آشکار گردیده و آن را نپوشانده ام، و گناهی به من روی آورده و از آن کناره نجسته ام.
ای معبود من، از همه ی این خطاها و همانند آنها از تو پوزش می طلبم؛ پوزشی از روی پشیمانی که مرا در رویارویی با نظایر آنها، اندرزدهنده ای باشد.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان کن که پشیمانی من از لغزش هایی که دچارشان شده ام – و تصمیم من بر ترک گناهانی که برایم پیش می آید – توبه ای باشد که برای من دوستی ات را در پی آورد. ای دوست دار توبه کاران.
برشی از کتاب : صحیفه سجادیه، ترجمه محمد مهدی رضایی، دعای سی و هشتم
- ۳ نظر
- ۱۵ دی ۹۵ ، ۱۶:۰۰
