ما محدودیم و محدودیت های ما، باعث محرومیت های ماست.
همین که حالی پیدا می کنیم، غرورها می آید
و همین که دری را به روی ما می بندند، مایوس می شویم.
اینها آفت های ماست که
در طاعت متوقعیم و در معصیت ناامید؛
در حالی که مطلوبِ از طاعت و عصیان، "انکسار" است.
این دل شکسته است که محبوبیت دارد؛
"ان اللهَ یُحبُّ التَّوابین"
برشی از کتاب : إخبات ، علی صفایی حائری
- ۱۱ نظر
- ۲۶ شهریور ۹۵ ، ۱۸:۰۰
