باری یکی
از موادّ پیشنهاد شدۀ دیگر این بود که : ساعت ایران طبق موازین
اسلامی تنظیم گردد ، تا مردم بتوانند از عمر خود استفادۀ سرشار
بنمایند. چون این ساعت فعلی ایران ظهر کوک است ، و مردم بر اساس
مبدء نیمۀ شب و ظهر اُمور خود را تنظیم میدهند ، بنابراین نه مقدار
شب آنها معلوم است نه مقدار روز .
شب که
تاریک است برای استراحت و سکونت است ؛ و روز که روشن است برای
بیداری و فعّالیّت و حرکت . أطبّاء میگویند : بیداری و فعّالیّت در
شب مضرّ است ، و خواب و آرامش در روز نیز برای آدمی ضرر دارد .
بنابر این شرع أقدس اسلام که احکامش بر اساس فطرت است احکامش
را روی ساعات شب برای استراحت و عبادت در تاریکی ، و روی ساعت
روز برای دنبال کار رفتن و در تکاپوی معاش بودن در روشنی قرار
داده است .
اوّل شبانه
روز از ابتدای شب شروع میشود ؛ و ساعات شب یکی پس از دیگری را
طی میکند ؛ و در هر ساعت وظیفهای مقرّر فرموده است .
بنابراین
اوّلاً همیشه شب مقدّم بر روز است . شب جمعه یعنی شب قبل از روز
جمعه ، نه شب بعد از آن چون دخول ماه با رؤیت هلال است و
رؤیت حتماً در اوّل شب پس از اختفاء شمس باید صورت گیرد.
و ثانیاً
باید ساعت را غروب کوک نمود ؛ یعنی در وقت غروب آفتاب آنرا سر
ساعت 12 قرار داد ، و عقربههای آنرا رویهم نهاد . بنابراین هر
ساعتی که بگذرد ، میدانیم چقدر از شب ما سپری شده است . ساعت 2
یعنی دو ساعت از شب گذشته ، و ساعت پنج یعنی پنج ساعت از شب
گذشته ، و طلوع فجر که متغیّر است ؛ و در این زمان مثلاً 9 ساعت
از شب گذشته است ؛ یعنی نه ساعت از شب گذشته است .
فائدۀ این
تنظیم ساعات آن است که : انسان از وقت خود استفاده میکند ، و
ساعات کار را طبق حال خود در آرامش و خوبی سپری مینماید و انسان
میداند چقدر از روز باقی مانده است ؛ و وظیفهای را که امروز
بعهده دارد چگونه ترتیب دهد ، تا غروب آفتاب پایان یابد . زیرا که
در صبح اگر چشم به ساعت بیندازد و ببیند مثلاً ساعت 11 است
یعنی 13 ساعت به غروب مانده است ؛ و یا اگر در عصر ببیند ساعت 11
است ؛ یعنی یک ساعت به غروب مانده است.